Rzymska veritas, zaś grecka ἀλήθεια oznacza prawdę i choć według Arystotelesa stanowi ona osąd zgodny z rzeczywistością, wypada zwrócić uwagę na fakt, iż teorii prawd mamy kilka. Rdzeń ἀλή oznacza „zabłąkanie”, „zagubienie”, zaś czasownik theiádzein oznacza „natchnąć”, „naprowadzić”. Przyjdzie nam wywieść znaczenie powyższego nomen substantivum jako „to co naprowadza na właściwą drogę”, „to co potrafi natchnąć zbłąkanego”, a więc jakiś wzorzec lub drogowskaz. Nie sposób nie wspomnieć o kolejnym etymologicznym zestawieniu zrębów: α stanowiącego negację oraz verbum lethe oznaczającego „zapomnienie”; konkludując: prawda jest tym co cofa zapomnienie i przywraca do rzeczywistego bytowania duszy.

Góral­ska teoria poz­na­nia mówi, że są trzy praw­dy: Świen­ta prow­da, Tyż prow­da i Gówno prowda – Ksiądz Józef Tischner

Źródło:

  1. “Epistemologia”, S. Judycki
  2. “Słownik łacińsko-polski”, K. Kumaniecki
  3. “Słownik grecko-polski”, Z. Abramowiczówna