Oświadczenie Prowincjałów Towarzystwa Jezusowego z Europy, Bliskiego Wschodu i Afryki-Madagaskaru zatytułowane Migracja i azyl dzisiaj – „Nie możemy stawiać granic naszej trosce”.
Rzym, 25 października 2013 r.
W ostatnich tygodniach wszyscy widzieliśmy straszne cierpienie, które dotknęło imigrantów i ich rodziny, a jeszcze mocniej wybrzmiało w niedawnej tragedii w Lampeduzie. W ciągu ostatnich dwudziestu lat wiele tysięcy osób zginęło próbując dostać się do Europy. Papież Franciszek odwiedził Lampeduzę i wyraził współczucie, oburzenie oraz smutek wobec straszliwego cierpienia imigrantów. My, Prowincjałowie i wyżsi przełożeni Towarzystwa Jezusowego z Europy, Bliskiego Wschodu i Afryki-Madagaskaru, reprezentujemy ponad 6 tysięcy jezuitów z naszych dwóch kontynentów. Łączymy się z papieżem, podzielając jego troskę oraz niepokój o emigrantów podejmujących ogromne ryzyko, aby znaleźć lepsze warunki do życia i uciec przed zagrożeniami, na jakie są narażeni w swoich krajach. Wydajemy to oświadczenie przekonani, że już najwyższy czas, by nasze społeczeństwa zmierzyły się z tym poważnym, moralnym zagadnieniem.
Ratować życie – podstawowy moralny obowiązek
Powody emigracji i uchodźstwa są złożone. Do najbardziej znaczących możemy zaliczyć: wojny, prześladowania, niestabilność ekonomiczną, katastrofy naturalne oraz nieskuteczne państwa, niezdolne do zapewnienia warunków bytowych swoim obywatelom. Jakiekolwiek by nie były powody, tragedia w Lampeduzie ukazuje nam nasz podstawowy ludzki obowiązek ratowania życia. Nie możemy uciec od tego moralnego imperatywu.
Zaprzestać dostaw broni do Afryki
Europa musi przyjąć swoją część odpowiedzialności za globalne ruchy migracyjne. Wiele krajów europejskich lub należące do nich korporacje dostarcza broń do Afryki – często potajemnie. Te dostawy broni napędzają konflikty, które z kolei zwiększają ruchy migracyjne. Nasz świat jest tak wzajemnie powiązany, że nie możemy stawiać granicy naszego zaangażowania na wybrzeżu Morza Śródziemnego.
Konwencja Dublińska
Wiele krajów Europy udziela gościny szukającym azylu. Jednak Konwencja Dublińska, która stwierdza, że to kraje ich pierwszego pobytu są odpowiedzialne za rozpatrzenie ich wniosków o azyl, nie wspiera równego ponoszenia ciężaru opieki nad azylantami. Wszystkie europejskie kraje powinny się wzajemnie i solidarnie wspierać w tej dziedzinie oraz powinny wziąć wspólną odpowiedzialność w kwestiach imigracji i azylu.
Zaprzestać aresztowania starających się o azyl; poprawić warunki dla imigrantów przebywających w areszcie
- Sprzeciwiamy się aresztowaniu poszukujących azylu. Istnieją alternatywy do tego rodzaju działań; niektóre rządy je zastosowały i przyniosły one dobre efekty.
- Dzieci, zarówno imigrantów jak i poszukujących azylu, powinny zostać objęte znacznie lepszą opieką. Powinny ponadto mieć zagwarantowane prawo do odpowiedniego poziomu edukacji.
- Warunki przetrzymywania imigrantów są często niegodne. Chociaż zdajemy sobie sprawę z tego, że rządy państw i ich systemy opieki społecznej są mocno obciążone, tym niemniej zapewnienie podstawowych środków do życia oraz troski o potrzeby duchowe jest nakazem moralnym.
Nie podejmować radykalnego dyskursu politycznego
Jesteśmy zaniepokojeni tym, w jaki sposób politycy różnych opcji ulegają wpływowi skrajnej prawicy. W miarę jak wzmaga się walka o głosy i sukces wyborczy, dyskurs polityczny staje się zakładnikiem radykalnych form populizmu. Wzywamy wszystkich polityków, by nie dopuszczali do dyktowania tonu debaty politycznej przez ekstremistów. Historia Europy XX wieku pokazuje, do czego może dojść, gdy pozwala się skrajnym ugrupowaniom narzucać swój program i przejąć władzę. Zachęcamy wszystkich w rodzinnych krajach emigrantów do pracy na rzecz pokoju i sprawiedliwości w ich własnych krajach, tak, aby wszyscy ich obywatele mogli znaleźć bezpieczny dom dla swoich rodzin.
Wspierać tych, którzy starają się poprawić stan rzeczy
Pochwalamy odważne wysiłki tak wielu konferencji biskupów, środowisk kościelnych i organizacji pozarządowych w Europie, które nadały wysoki priorytet praktycznej służbie uchodźcom i imigrantom oraz stają w ich obronie. Jako jezuici, dziękujemy szczególnie Jezuickiej Służbie Uchodźcom (JRS), Servicio Jesuita a Migrantes (SJM) w Hiszpanii oraz innym jezuickim organizacjom za pracę z takim zaangażowaniem i profesjonalizmem. Jako Towarzystwo Jezusowe w Europie, Bliskim Wschodzie i Afryce-Madagaskarze ponawiamy nasze oddanie się służbie zmarginalizowanym i najuboższym z ubogich w naszych krajach i polecamy imigrantów modlitwie wiernych, a także opiece i trosce wszystkich ludzi dobrej woli.
Adnotacja:
Prowincjałowie Towarzystwa Jezusowego z Europy i Bliskiego Wschodu zatwierdzili to oświadczenie podczas ich corocznego spotkania w Rzymie w dniach 17-23 października 2013 r. Prowincjałowie Afryki i Madagaskaru zatwierdzili je elektronicznie.